آرش زمانی فراهانی و ارمغان ذبیحی مقدم، زوج بهائی ساکن تهران، علیرغم گذشت حدود ۱۰۰ روز از زمان دستگیری، کماکان در بازداشت و بلاتکلیفی بسر میبرند. طی روزهای اخیر آقای زمانی از زندان اوین به زندان تهران بزرگ و خانم ذبیحی از زندان اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شدند. این زوج بهائی از حق تماس و ملاقات با یکدیگر محروم هستند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز شنبه ۱۰ دیماه ۱۴۰۱، آرش زمانی فراهانی و ارمغان ذبیحی مقدم، زوج بهائی ساکن تهران کماکان در بازداشت و بلاتکلیفی بسر میبرند.
یک منبع مطلع در خصوص این شهروندان بهائی به هرانا گفت: “خانم ذبیحی مقدم روز سه‌شنبه ۲۹ آذر به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی افشاری منتقل شد و قاضی دادگاه با درخواست صدور قرار وثیقه مخالفت کرده و حتی به او گفته بود «قوانین شامل حال بهائیان نمی‌شود». وی روز سه‌شنبه ششم دیماه از بند ۲۰۹ اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شد. آقای زمانی نیز در بند ۲۴۱ زندان اوین مورد ضرب و شتم نیروهای امنیتی قرار گرفت و پس از تحمل چند روز انفرادی به بند ۳۵۰ زندان اوین و بعد از آن به زندان تهران بزرگ منتقل شده است.”
این منبع مطلع افزود: “این شهروندان از حق تماس و ملاقات با یکدیگر محروم هستند و در این مدت جز به مدت ۱۰ دقیقه در روز دادگاه با هم تماسی نداشته اند. وکیل آن‌ها نیز اجازه دسترسی به پروندها را ندارد.”
وی در خصوص اتهام انتسابی به خانم دبیحی مقدم گفت: “در ابتدا در جلسه تفهیم اتهام به ارمغان ذبیحی گفته شد که به دلیل اعتقاد به آئین بهائی بازداشت نشده اما در جلسه دادگاه، یکی از اتهامات وارده به وی، «عضویت در فرقه غیرقانونی بهائی» ذکر شده! جز در ماه آبان که تمدید قرار بازداشتش به او ابلاغ شده از آن زمان هیچ تمدید قراری به او ابلاغ نشده و امکان اعتراض به آن را نداشته است.”
به گفته این منبع آگاه خانم ذبیحی مقدم به دلیل دیسک و انحراف مهره کمر و در پی خوابیدن روی زمین سرد بند ۲۰۹ زندان اوین و عدم رسیدگی مناسب پزشکی علیرغم درخواست چندباره از درد رنج میبرد.
آرش زمانی فراهانی و ارمغان ذبیحی مقدم زوج ساکن تهران، روز شنبه ۲ مهرماه در منزل شخصی خود بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند.
هرانا اواخر آبان طی گزارشی از تداوم بازداشت ارمغان ذبیحی مقدم در بند ۲۰۹ زندان اوین خبر داد.
شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار شهروند بهائی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهائیان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر