مقاله:
۱۰ دسامبر – روز جهانی حقوق بشر؛ روز فریاد بر ضد جمهوری اسلامیِ قاتل
امروز، ۱۰ دسامبر، جهان بار دیگر به اصول بنیادینی برمیگردد که قرار بود انسانها را از ظلم، شکنجه، تحقیر و تبعیض نجات دهد: حقوق بشر. اما در حالی که میلیونها نفر در سراسر دنیا این روز را به یادبود کرامت انسانی گرامی میدارند، در ایران حکومتی بر سر کار است که موجودیتش بر نقض سازمانیافتهی همین حقوق بنا شده است—حکومتی تحت رهبری علی خامنهای، قاتل و دیکتاتوری که دهههاست بزرگترین جنایات تاریخ معاصر ایران را رقم زده است.
ایران؛ سرزمینی با حقوق انسانی سلاخیشده
در چهارچوب جمهوری اسلامی، “حقوق بشر” نه یک اصل، بلکه یک دشمن تلقی میشود. در کشوری که طبق قانون اساسیاش “ولایت فقیه” بالاتر از ارادهٔ ملت قرار میگیرد، انسانها نه شهروند، بلکه رعیتاند؛ رعیتی که باید مطیع باشند و هرگونه اعتراضشان با گلوله، زندان، شکنجه و تهدید پاسخ داده میشود.
فهرست جنایات جمهوری اسلامی، به اندازه عمرش طولانی است:
• کشتهشدن هزاران معترض بیسلاح در خیابانها
• اعدامهای گسترده، از دهه ۶۰ تا امروز
• شکنجه و تجاوز در زندانها
• ربودن و ترور مخالفان در خارج از کشور
• تبعیض سیستماتیک علیه زنان
• قتلعام اقلیتهای قومی و مذهبی
• سرکوب خشن روزنامهنگاران، فعالان مدنی و سیاسی
• اختناق اینترنت، سانسور رسانهها و خفقان مطلق سیاسی
این حکومت سالهاست ثابت کرده که هیچ تعهدی به انسانیت، اخلاق یا قانون ندارد. خامنهای و دستگاه امنیتیاش، یک ماشین مرگ هستند.
خامنهای؛ نماد ظلم، جنایت و نفرت از انسان
رهبر جمهوری اسلامی که خود را “نایب امام زمان” مینامد، در واقع چهرهٔ واقعی استبداد مذهبی است؛ فردی که بیشتر از چهار دهه با امضای خود هزاران انسان را به جوخههای اعدام فرستاده و کشور را به زندانی بزرگ تبدیل کرده است.
خامنهای با اتکای به سپاه پاسداران—یکی از بزرگترین سازمانهای تروریستی دولتی در جهان—ایران را به میدان جنگ ابدی تبدیل کرده است:
جنگ علیه شادی مردم، جنگ علیه آزادی زن، جنگ علیه اندیشه، جنگ علیه حقیقت، و جنگ علیه هرکس که جرات کند بگوید “نه”.
روز جهانی حقوق بشر؛ روز رسوایی جمهوری اسلامی
در حالی که جهان از “حق زندگی”، “حق آزادی بیان”، “حق محاکمه عادلانه” و “حق آزادی دین” سخن میگوید، جمهوری اسلامی این حقوق را به شکل مستمر پایمال میکند.
ایرانِ خامنهای:
• بیشترین تعداد اعدام سرانه در جهان
• یکی از بزرگترین زندانهای روزنامهنگاران و فعالان حقوق بشر
• یکی از معدود کشورهایی که اعدام کودکان و شکنجه سیستماتیک را ادامه میدهد
روز جهانی حقوق بشر باید یادآور این حقیقت باشد که رژیم ایران نه یک دولت، بلکه ناقض مطلق حقوق بشر است. حکومتی که با ذات حقوق انسانی در تضاد است، نمیتواند اصلاح شود—فقط میتواند پاسخگو شود.
چرا جهان باید خامنهای را به عنوان مجرم بینالمللی بشناسد؟
طبق قوانین جهانی:
• شکنجه
• قتل عمد
• کشتار جمعی
• سرکوب سیستماتیک
• تبعیض ساختاری
• ناپدیدسازی اجباری
همگی جنایت علیه بشریت محسوب میشوند.
جمهوری اسلامی همهٔ این موارد را عملاً اجرا کرده است.
از «زن، زندگی، آزادی» تا دههها سابقهٔ قتل و سرکوب، پروندهٔ خامنهای چیزی کمتر از پروندهٔ دیکتاتورهایی مانند پینوشه یا قذافی ندارد—بلکه در ابعادی وسیعتر و تاریکتر.
ایرانِ امروز: ملت زنده، حاکمیت رو به سقوط
اگرچه رژیم ۴۶ سالهٔ جمهوری اسلامی به خشونت و ترور تکیه کرده، اما ملت ایران هرگز خاموش نشده است. میلیونها ایرانی در داخل و خارج کشور، در خیابانها، دانشگاهها، رسانهها و سازمانهای حقوق بشری فریاد میزنند:
این کشور مال ماست، نه مال دیکتاتوری که با اسلحه و شکنجه حکومت میکند.
روز جهانی حقوق بشر یادآور این است که مبارزهٔ ملت ایران نه فقط مبارزه برای آزادی یک کشور، بلکه تقابل تاریخی بین تاریکی و نور، بین استبداد مذهبی و حقوق بنیادین انسان است.
**نتیجهگیری:
۱۰ دسامبر، روزی برای فریاد زدن، نه سکوت**
در این روز:
• باید نام قربانیان جمهوری اسلامی را فریاد زد،
• باید جنایات خامنهای و رژیمش را بیوقفه یادآوری کرد،
• باید از جامعهٔ جهانی خواست که این رژیم را رسماً به عنوان ناقض ساختاری حقوق بشر و تهدیدی برای بشریت به رسمیت بشناسد،
• و باید به ملت ایران یادآوری کرد که این مبارزه یک مسیر بیبازگشت است:
مبارزه برای آزادی، کرامت و زندگی.
هیچ دیکتاتوری پایدار نیست.
هیچ ظلمی جاودانه نمیماند.
و مردم ایران دیر یا زود، آزادی خود را بازپس خواهند گرفت.
صدرا مجیب یزدانی
sadra mojib yazdani
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر