ژنو- دسامبر ۲۰۲۲- هم هنگام با اقدامات خشونت‌بار و سرکوبگرانه مقامات حکومت جمهوری اسلامی ایران علیه شهروندان خود، دو زن بهائی، مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی، که پس از گذراندن ده سال در زندان به عنوان نماد استقامت در ایران شناخته می‌شوند، برای دومین بار به حکم بی‌رحمانه ده ساله حبس محکوم شدهاند.
این دو زن بهائی ایرانی برای دومین بار روز ۳۱ ژوئیه در آغاز موج جدیدی از سرکوب بهائیان ایران دستگیر شدند.
از زمان دستگیری مهوش و فریبا بیش از ۳۲۰ بهائی مورد آزار و اذیت فردی قرار گرفته‌‌اند. در زمانهای مختلف در شیراز، استان مازندران و در سایر نقاط کشور ده‌ها نفر بازداشت شدهاند. خانه‌های متعلق به بهائیان در روستای روشنکوه تخریب شدهاند. نقشه‌های حکومتی برای تخریب وجهه بهائیان از طریق نفرت‌پراکنی و پروپاگاندا برملا شده است. در حال حاضر حداقل ۹۰ بهائی در زندان به سر می‌برند یا با استفاده از پابند الکترونیک به شکل تحقیرآمیزی تحت کنترل هستند.
حکم اخیر در پی دادگاهی یک ساعته که بیشترین قسمت آن به توهین و تحقیر از جانب قاضی نسبت به متهمین گذشت صادر شده است. این دادگاه در روز ۲۱ نوامبر، حدود چهار ماه پس از دستگیری اولیه این اشخاص در تهران برگزار شد. قاضی ایمان افشاری، قاضی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به این دو به دلیل اینکه از حبس قبلی خود «درس نگرفته‌اند» پرخاش کرد.
دکتر شیرین عبادی، برنده جایزه نوبل و وکیل مدافع مهوش و فریبا در نخستین محاکمه‌شان در سال ۲۰۰۸ گفت که دادگاه «سر سوزن شاهد و مدرکی» در تايید اتهام اقدام علیه امنیت ملی یا سایر اتهامات آن‌ها ارائه نداده بود. در این محاکمه اخیر نیز هیچ مستنداتی ارائه نشد.
سیمین فهندژ، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد گفت: «بسیار متاثرکننده و نگران‌کننده است که این دو زن بهائی که هر دو با بی‌عدالتی تام یک دهه از زندگی‌شان را به دلیل باورشان در زندان گذرانده‌اند، بار دیگر به همان اتهامات واهی قرار است یک دوره ده ساله دیگر در حبس باشند. فریبا و مهوش، همسر، مادر و مادربزرگ‌هایی هستند که خانواده‌هایشان پیش از این مجبور به تحمل ده سال دوری جانفرسا از آن‌ها شدهاند. حکومت ایران به جای اظهار ندامت نسبت به این خانواده‌ها برای حبس ناعادلانه‌ای که متحمل شدهاند بار دیگر همان بی‌رحمی را به نحوی باور نکردنی و توجیه ناپذیر تکرار می‌کند. با این حکم ستمگرانه که بدون هیچ شاهد و حتی کوچکترین مدرکی صادر شده، دستگاه قضایی ایران، اصل و مفهوم عدالت و داد را به طور کامل به سخره گرفته، دستگاهی که در آن قاضی یک تنه به عنوان دادستان، حاکم و هیئت منصفه عمل می‌کند. هیچ کلام و واژه‌ای نمی‌تواند بی‌رحمی و پوچی این بی‌عدالتی را توصیف کند.»
مدافعان این دو زن از آن‌ها به عنوان نماد استقامت، محرم و معتمد سایر زندانیان و ستمدیدگان و مادرانی برای کل زنان ایران یاد کرده‌اند.
مهوش ثابت پس از آن که مجموعه شعری که در زندان نوشته بود با عنوان اشعار زندان به انگلیسی منتشر شد در سطح بین‌المللی مورد توجه قرار گرفت. انجمن جهانی «قلم» در سال ۲۰۱۷ از او به عنوان نویسنده بین‌المللی دلیر تقدیر کرد.
چند تن دیگر از زنان سرشناس ایرانی در دوران حبس پیشین مهوش و فریبا با آن‌ها همبند بودند. از جمله فائزه هاشمی، دختر رئیس جمهور سابق ایران اکبر هاشمی رفسنجانی، که خود نیز به دلیل حمایت از خواسته‌های زنان ایران هم اکنون در زندان به سر می‌برد، چند سال قبل به دلیل ملاقات فریبا در دوران مرخصی و پس از آزادی او توجه رسانه‌ها را جلب کرد. رکسانا صابری، خبرنگار ایرانی آمریکایی، که با مهوش و فریبا سلول مشترک داشت، می‌گوید که این دو بهائی منبع تسکین و امید همبندان خود بوده‌اند.
خانم فهندژ اضافه کرد: «در حالی که زنان ایران توسط مجله تایم به عنوان قهرمانان سال نامیده شدهاند، جامعۀ بین‌المللی به درستی شجاعت و قهرمانی ایرانیان، مخصوصا زنان ایران را به رسمیت شناخته است زیرا آنان در مقابل سرکوب بی‌رحمانه و خشونت‌آمیز حقوقشان با فداکاری در راه عدالت و برابری ایستاده اند. مهوش و فریبا نیز از همین زنان هستند، زنانی که سال‌هاست برابری مردان و زنان را باور داشته و ترویج کرده‌اند، خواستار عدالت و حقیقت بوده‌اند و به همین دلیل هزینه‌ای سنگین برای ایستادگی بر این اصول پرداخته‌اند. حال همه در کنار آن‌ها و در کنار همۀ زنان ایرانی بیاستیم و به حکومت ایران بگوییم که این حکم باید لغو گردد، مهوش و فریبا و همۀ زندانیان عقیدتی باید آزاد شوند، و همۀ اجزای دستگاه سرکوب که به طور سیستماتیک حقوق بشر ایرانیان را نقض می‌کند باید از میان برداشته شود».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر